Τελευταία ενημέρωση: 19/4/2022.

ΣΥΜΠΟΝΙΑ ΠΡΟΣ ΟΛΑ ΤΑ ΖΩΑ

Όχι μόνο για όσα ζώα αποκαλούμε "κατοικίδια".

"Δεν μπορώ πλέον να κρατάω την καρδιά μου κλειστή και να αδιαφορώ για αυτά που συμβαίνουν μέσα στα σφαγεία".

---

Η υποψήφια διδάκτωρ Μαρία Ιωαννίδου στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ομιλία της "Πώς γίνεται να αγαπάμε τα ζώα, αλλά ταυτόχρονα να τα τρώμε ; "

---

Παρακάτω, φαίνεται ένα πανέμορφο τρίλεπτο βίντεο, το οποίο μας υπενθυμίζει γιατί είναι σημαντικό να δείχνουμε συμπόνοια προς όλα τα ζώα, όχι μόνο τα "κατοικίδια".

---

Μετά από την παραπάνω σύντομη μουσική εισαγωγή, συνεχίζω με λίγες ακόμα σκέψεις:
όταν κακοποιηθεί ένα ζώο π.χ. ένας σκύλος ή μία γάτα, τότε οι ποινές είναι βαριές, και όλοι οι άνθρωποι σπεύδουμε να καταδικάσουμε και να θυμηθούμε τα φιλοζωικά μας αισθήματα.

Ωστόσο, η επίδραση του σπισισμού είναι τόσο βαθιά και έντονη που η στάση μας αλλάζει πλήρως και θεωρούμε "φυσιολογικό" να υπάρχουν σφαγεία, δηλαδή "οίκοι της σφαγής".

Ο σπισισμός οδηγεί τους ανθρώπους στο :
 - να αγαπούν τις γάτες και τους σκύλους, αλλά
 - να φοράνε τις αγελάδες, και
 - να τρώνε τις κότες και τα γουρούνια.

Τον Αύγουστο του 2010 ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ ανέρτησε στην ιστοσελίδα του το εξής:
"Εάν τα σφαγεία είχαν γυάλινους τοίχους, τότε όλοι θα ήμασταν φυτοφάγοι".

Κάθε χρόνο σκοτώνονται σε όλον τον κόσμο περισσότερα από:
 - 1.2 τρισεκατομμύρια ψάρια: η ζωή τους έχει τόσο μικρή αξία που υπολογίζεται "με το κιλό", και
 - 70 δισεκατομμύρια ζώα ξηράς: περίπου 9 φορές ο  ανθρώπινος πληθυσμός (πηγή : εδώ και εδώ)

Μία οπτικοποίηση για καλύτερη κατανόηση φαίνεται εδώ, ενώ οι σχετικές παραπομπές φαίνονται εδώ.

Εάν σκοτώναμε τους ανθρώπους με τον ρυθμό που σκοτώνουμε τα ζώα για τροφή, οι άνθρωποι σε όλον τον κόσμο θα εξαφανιζόντουσαν σε 47 ημέρες => 60 δις (ζώα) / 365 (ημέρες) = 164.383.561 (ζώα ανά ημέρα) => 7.8 δις άνθρωποι / 164.383.561 = 47 ημέρες

 - οι αγελάδες "γονιμοποιούνται τεχνητά", το οποίο αποτελεί έναν ευφημισμό για το τι πραγματικά συμβαίνει.
Στην συνέχεια, δεν προλαβαίνουν να βιώσουν την μητρότητα, και τα παιδιά τους απομακρύνονται από αυτές.
 - Εάν είναι αρσενικά, σκοτώνονται
 - Εάν είναι θηλυκά, θα έχουν την μοίρα της μητέρας τους.
Στην συνέχεια αρμέγονται με επίπονες μηχανές, ενώ δημιουργούνται μαστίτιδες (ο λόγος που το ζωικό γάλα περιέχει "επιτρεπτά επίπεδα πύου", όπως φαίνεται εδώ και εδώ)
Η διαδικασία της "τεχνητής γονιμοποίησης" επαναλαμβάνεται μία φορά τον χρόνο.
Όταν η παραγωγή γάλακτος, αρχίσει να μειώνεται, τότε η αγελάδα σκοτώνεται για να αντικατασταθεί από την επόμενη, ίσως και από την κόρη της.