Παράγοντες που επηρεάζουν την παραμονή στην vegan ωμοφαγία
2008
Περίληψη
Ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να αξιολογήσει την παραμονή και να εντοπίσει παράγοντες πρόβλεψης της διατήρησης μιας vegan ωμοφαγίας (δηλαδή αμαγείρευτων φυτικών τροφών) μετά από παραμονή σε ένα ινστιτούτο vegan ωμοφαγίας.
Σε αυτήν την μελέτη κοόρτης με άτομα που φιλοξενούνταν σε ένα ινστιτούτο vegan ωμοφαγίας, τα άτομα συμπλήρωσαν γραπτά ερωτηματολόγια κατά την άφιξη, και 12 εβδομάδες αργότερα.
Από τους 107 επιλέξιμους φιλοξενούμενους, συμμετείχαν οι 84 (61 γυναίκες - 2 άνδρες), και η μέση ηλικία ήταν 54 έτη.
51 άτομα ολοκλήρωσαν την παρακολούθηση των 12 εβδομάδων.
8 άτομα (16%) ανέφεραν ότι η διατροφή τους ήταν κατά 80% vegan ωμοφαγία κατά την έναρξη, και 14 άτομα (28%) κατά την ολοκλήρωση.
Με βάση την βαθμολογία σε μία κλίμακα που δημιουργήθηκε για αυτήν την μελέτη (δίδεται αναλυτικά στο πλήρες κείμενο της μελέτης), υπήρξε στατιστικά σημαντική βελτίωση σε διάστημα 12 εβδομάδων.
Οι βασικοί προγνωστικοί παράγοντες συμπεριελάμβαναν: μόρφωση, σοβαρότητα της νόσου και αυτο-αποτελεσματικότητα.
Οι μελλοντικές παρεμβάσεις που θα αξιολογήσουν αυτή την διατροφή θα πρέπει να αφορούν την αυτό-αποτελεσματικότητα, έναν σημαντικό, δυνητικά διαμορφώσιμο παράγοντα πρόβλεψης της παραμονής.
Εισαγωγή
Μελέτες έχουν εντοπίσει μια ποικιλία παραγόντων που σχετίζονται με την διατροφική αλλαγή.
Σύμφωνα με το “Adherence Model”, η ευθυγράμμιση με τις διατροφικές αλλαγές και η τήρηση αυτών επηρεάζεται από πολλές μεταβλητές, όπως η αυτοαποτελεσματικότητα, τον βαθμό ελέγχου που ένας άνθρωπος θεωρεί ότι έχει στην υγεία του, τον βαθμό αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα της ασθένειας του, η κοινωνική υποστήριξη, η ετοιμότητα για αλλαγή, η ευθυγράμμιση και η τήρηση που επέδειξε στο παρελθόν και οι κοινωνικοδημογραφικοί παράγοντες.
Πρόσφατα, τα ωμά vegan τρόφιμα (άψητα τρόφιμα που παρασκευάζονται χωρίς ζωικά προϊόντα, γαλακτοκομικά ή αυγά) έχουν γίνει ολοένα και πιο δημοφιλή.
Στην αρχαιότητα, οι Πυθαγόρειοι υποστήριζαν μια διατροφή με ωμά τρόφιμα.
Οι Γερμανοί που εγκαταστάθηκαν στη Νότια Καλιφόρνια στις αρχές του 19ου αιώνα έφεραν την vegan ωμοφαγική διατροφή στις Ηνωμένες Πολιτείες και την δεκαετία του 1960, η Ann Wigmore, συνιδρυτής του Ινστιτούτου Υγείας του Ιπποκράτη, την έκανε περαιτέρω δημοφιλή.
Οι υποστηρικτές αυτής της διατροφής υποστηρίζουν ότι ωφελεί τόσο τα υγιή άτομα όσο και τα άτομα με χρόνια νόσο. Δείτε ορισμένες σχετικές μελέτες.
Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι τα ωμά τρόφιμα είναι πιο υγιεινά από τα μαγειρεμένα.
Το μαγείρεμα του φαγητού καταστρέφει τα θρεπτικά συστατικά και τα ένζυμα, αλλάζει την δομή και, ως εκ τούτου, την πεπτικότητα των τροφίμων και δημιουργεί υποπροϊόντα που ίσως είναι επιβλαβή.
Για παράδειγμα, το μαγείρεμα των λαχανικών μειώνει τα υδατοδιαλυτά και ευαίσθητα στην θερμότητα θρεπτικά συστατικά, όπως τα καροτενοειδή.
Οι αδιάλυτες φυτικές ίνες στα λαχανικά, οι οποίες συμβάλλουν στην μείωση του χρόνου διέλευσης των κοπράνων και στην αύξηση της δέσμευσης και της απέκκρισης των καρκινογόνων ουσιών, μειώνονται ως αποτέλεσμα του μαγειρέματος.
Σε τροφές πλούσιες σε γλυκόζη και φρουκτόζη και αμινοξέα, πεπτίδια ή πρωτεΐνες, η θερμότητα προκαλεί την αντίδραση Maillard, η οποία καταστρέφει πολλά απαραίτητα αμινοξέα, καθιστά πιο δύσκολη την πέψη και σχηματίζει προφλεγμονώδη τελικά προϊόντα.
Η θέρμανση καθαρών πρωτεϊνών, πεπτιδίων ή αμινοξέων σχηματίζει επίσης ενώσεις που είναι συχνά μεταλλαξιογόνες.
Ορισμένες μελέτες παρατήρησης προτείνουν ότι το ωμό φαγητό είναι πιο υγιεινό από το μαγειρεμένο φαγητό, και μερικές ανεκδοτολογικές αναφορές περιγράφουν μεταβολή της χρόνιας νόσου σε ασθενείς που ακολουθούν ωμή vegan διατροφή, αλλά αυτή η διατροφή έχει σπάνια μελετηθεί σε κλινικές δοκιμές.
Στον αντίποδα, το μαγείρεμα ορισμένων τύπων τροφίμων έχει κάποια οφέλη.
Η θέρμανση των λαχανικών μειώνει την ποσότητα των καροτενοειδών, ωστόσο, αυξάνει επίσης τη βιοδιαθεσιμότητα ορισμένων καροτενοειδών και σκοτώνει επιβλαβή μικρόβια.
Επιπλέον, τα όσπρια και ορισμένοι κόνδυλοι περιέχουν αναστολείς ενζύμων που μειώνουν την αποτελεσματικότητα ορισμένων παγκρεατικών ενζύμων, αλλά αδρανοποιούνται με το μαγείρεμα. Ωστόσο, το μούλιασμα, η βλάστηση ή η ζύμωση οσπρίων μπορεί επίσης να απενεργοποιήσει τους αναστολείς ενζύμων.
Το μαγείρεμα ίσως βοηθάει στην μείωση του επιπέδου των φυτοφαρμάκων μέσα ή πάνω στα λαχανικά, αν και η κατανάλωση βιολογικών προϊόντων είναι ένας άλλος τρόπος για να αποφευχθούν τα φυτοφάρμακα.
Επιλέξαμε να μελετήσουμε την vegan ωμοφαγία επειδή φαίνεται να έχει μια σειρά από οφέλη για την υγεία, είναι ολοένα και πιο δημοφιλής και δεν έχει μελετηθεί καλά.
Επίσης, επειδή έχει περιγραφεί ως ευεργετική σε ορισμένες ανεκδοτολογικές αναφορές και επειδή κάθε ένα από τα συστατικά της αναφέρεται ότι έχει οφέλη για την υγεία.
Ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να εντοπίσει παράγοντες πρόβλεψης της τήρησης ενός διατροφικού προγράμματος vegan ωμοφαγίας μεταξύ των φιλοξενούμενων σε ένα ινστιτούτο vegan ωμοφαγίας.
The diet provided and promoted at this institute consists of uncooked organic vegetable dishes and wheatgrass and other vegetable juices (see Box).
Η διατροφή που παρέχεται και προάγεται σε αυτό το ινστιτούτο αποτελείται από αμαγείρευτα βιολογικά πιάτα λαχανικών και σιταρόχορτο και άλλους χυμούς λαχανικών (βλ. Πλαίσιο).
METHODS
In this cohort study, guests at the Hippocrates Health Institute (HHI) in West Palm Beach, FL (US), were recruited between August and December 2004. Guests usually stay one to three weeks at HHI, which provides all their meals as well as daily lectures, exercise classes, meditation sessions, and spa treatments.
The diet consists of wheatgrass juice twice daily, vegetable juice three times per day, and salads with sprouts and nut- or avocado-based side dishes for lunch and dinner.
The institute offers cooked vegan side dishes twice per week and encourages guests to consume only vegetable juices one day per week.
Those who completed the study were sent a raw vegan cookbook.
Subjects were asked to complete a written questionnaire upon arrival to HHI and again approximately 10-12 weeks later.
The possible predictors of adherence measured in the baseline questionnaire included sociodemographic factors, previous use of complementary or alternative therapies (CAM), frequency of exercise, length of stay at HHI, comorbid conditions (Charlson Comorbidity Scale(21)), interest in adhering to the diet (“On a scale of 0 to 10, with 10 being very interested, how interested are you in following a raw food diet after you leave HHI?”), social support (support from family and/or friends for coming to HHI, having friends and/or family who follow a raw vegan diet, and MOS Social Support Survey(22)), self-efficacy for adhering to the diet (“On a scale of 0 to 10, with 10 being very confident, assuming you decided to follow a raw food diet, how confident are you that you could succeed after you leave HHI?”), faith in the HHI program (“On a scale of 0 to 10, with 10 being complete faith, how much faith do you have in the HHI program as a way to improve your health?”), quality of life (MOS Short Form-36 (23)), general well-being and level of pain (0-100 visual analog scales), anxiety and depression, (Hospital Anxiety and Depression Scale (24)), perceived stress (Perceived Stress Scale (25)), and locus of control (Multidimensional Health Locus of Control Form (26)).
The follow-up questionnaire contained two open-ended questions about facilitators and barriers to adherence:
1) “What has made it easier to stick to the Hippocrates program?”
2) “What has made it harder to stick to the Hippocrates program?”
To quantify adherence, we developed a raw vegan diet score (range 0-42 points; appendix), based on HHI’s dietary recommendations. Using a scale of 0-4, points are added for the percent of the diet that is raw, percent vegan, frequency of fasting, and frequency of consumption of candy and desserts, processed grains, wheatgrass juice, other vegetable juice, salad at lunch, and salad at dinner.
Additional points are added on a 0-2 scale for frequency of fasting, and intake of caffeine and alcohol.
To differentiate adherers from non-adherers, we asked the following question at baseline and follow-up: “Whether or not you have been trying to follow a raw food diet, about what percentage of your diet, by weight, is raw and vegan (no dairy, eggs or meat)?” Responses ≥80% were considered adherent.
RESULTS
Subjects were predominantly female, Caucasian, with incomes >$50,000 per year, and users of CAM.
The most common diseases included cancer (n=20), depressive symptoms (n=13), diabetes (n=10), thyroid disease (n=10), and cardiovascular disease (n=8).
Only 14 subjects reported having no medical problems.
Of those who completed the follow-up questionnaire, the number of subjects who were adherent increased significantly, from 8 (16%) at baseline to 14 (28%) at follow-up (p=0.02).
Those who adhered to the raw vegan diet at follow-up were significantly more likely to be following this diet at baseline and to have a higher comorbidity score, higher self-efficacy for adhering to the diet, worse physical quality of life, more depressive symptoms, and a cancer diagnosis.
Among those with complete follow-up data, the mean raw vegan diet score increased from 15.1 at baseline to 17.0 at follow-up (p=0.03).
The frequency of fasting, and consumption of wheatgrass juice, vegetable juice, and salads also increased significantly.
Consumption of sweets, processed grains, and caffeine decreased.
In linear regression analysis of candidate predictor variables and the raw vegan diet score, the score was positively associated with the number of people in the household, following a diet that was ≥80% raw and vegan at baseline, length of stay at HHI, comorbidity score, and self-efficacy for following the diet. Adherence was inversely associated with the number of close friends and relatives.
In the final multivariate model, adherence at follow up was most strongly positively associated with following a raw vegan diet at baseline.
It was also positively associated with education, severity of comorbid disease, and self-efficacy for adhering to the diet; and negatively associated with number of close friends and relatives, and physical quality of life.
Together, these seven variables explained 78% of the variance in adherence to the raw diet.
Qualitative analysis of the open-ended questions revealed five major factors that affected subjects’ ability to adhere to the raw vegan diet:
1) sufficient means (e.g., time, energy, money, knowledge, and kitchen equipment);
2) social support (e.g., supportive friends and family, knowing others who eat the same way, and meeting others who have done well on the program);
3) a supportive environment, (e.g., being able to buy food nearby, having raw restaurants nearby, living in a warm climate, and not being surrounded by tempting foods); and
4) faith in the program, described by two subjects as, “Knowing it was right.”
The only factor that was cited as a barrier, but not a facilitator, was emotional state; experiencing emotional stressors made it more difficult to adhere.
DISCUSSION
Twelve weeks after a one to three week stay at a raw vegan institute, study subjects had increased their adherence to each of the components of the raw vegan diet recommended by HHI.
However, only 14 reported at least 80% adherence to the raw vegan diet.
In addition to already following the diet, the variables that best predicted adherence to the diet were more education, greater comorbid disease, greater self-efficacy for adherence, fewer close friends and relatives, and worse physical quality of life.
The open-ended questions in the follow-up questionnaire offered insight into other factors important to understanding adherence. Subjects noted the negative effect of close friends and family (who were generally not following the raw vegan diet), and also described the raw vegan diet as labor intensive. Being surrounded and tempted by other foods decreased adherence; however, having faith in it improved adherence, and feeling better on it provided positive reinforcement.
Subjects with more years of education were more likely to adhere to the diet.
Some studies have found education to be associated with patient adherence to behaviors such as cardiac rehabilitation (27) and antihypertensive medication (28), and a few have also shown education to be associated with dietary change.(29, 30)
Although the link between education and adherence is not well understood, people with higher education are more likely to use CAM in general.(31)
Level of comorbidity, another strong predictor of adherence, is directly related to one year mortality (21), and therefore may be a marker for how sick one perceives oneself to be.
Perceived severity of illness can be a motivating factor for behavior change, according to the “Adherence Model” and other health belief models.(3, 32)
Such motivation may also help to explain the inverse association of adherence with physical quality of life.
The confidence subjects had in their ability to follow the raw vegan diet was another strong predictor of adherence.
This concept, known as self-efficacy (33), has consistently been shown to be important in changing behavior.(34-36)
It may be the most relevant predictor variable in the multivariate model because it can be affected by a health care provider or researcher more easily than the other significant factors.
Although social support often is associated with successfully making behavioral changes (36), number of close friends and relatives was inversely related to dietary adherence in this study.
A large support network may not help a person adhere to a raw vegan diet since the diet is quite different from most people’s eating patterns. In the qualitative responses, living with others who did not follow the diet and socializing in restaurants were frequently cited as barriers to following the diet.
Locus of control is a type of coping style that, according to some health belief models, can also moderate how a person responds to illness.(32)
It was not a significant predictor in this study, perhaps because all subjects had already chosen to go to HHI and had high internal loci of control (results not shown).
Positive predictor variables that were significant, or borderline significant, included income, length of stay at HHI, having friends and/or family on the diet, and interest in following the diet.
The small sample size and the self-selected nature of the cohort of individuals who chose to attend a raw vegan institute limit the generalizability of the findings.
In addition, all measures of adherence were self-reported, and none was validated because no validated instruments for measuring adherence to a raw diet are available.
Given the nature of the diet and of self-report, it is unlikely that average adherence in the study cohort was actually greater than reported. Also, the use of self-report probably did not bias the analysis of predictors of adherence.
This study provides evidence that some people, especially those with severe disease diagnoses, can adopt and adhere to the extreme dietary change from a largely western to a raw vegan diet; but even in this self-selected population, only a small proportion were able to adhere strictly.
Adherence to an extreme diet, such as a raw vegan diet, may be achieved when attention is paid to improving self-efficacy, and by offering logistical support and positive social support.
A clinical trial to test the effects of this dietary change should include methods for increasing self-efficacy, assistance with food purchasing and preparation, positive social support, and guidance for adhering to the diet in social settings.
Examples of raw vegan foods => βρω σχετικό word
Vegetables Mushrooms Fruits Flowers Nuts, nut butters, coconuts Cold pressed oils Seeds/seed butters (e.g., tahini paste) Sea vegetables Sprouts grains (e.g., wheatberries) Algae Sprouted seeds (e.g., alfalfa, broccoli) Fermented vegetables Sprouted legumes (e.g., lentils, mung beans) Dehydrated foods (heated to a temperature below 118°F) Fatty fruits (e.g., avocados, olives) Fresh juices (fruit or vegetable)
Sample menu at HHI βρω σχετικό kword
Breakfast:
Vegetable juice, wheatgrass juice
Fruit
Snack:
Vegetable juice
Lunch:
Large vegetable and sprout salad with tahini dressing
Half avocado and dehydrated flaxseed crackers
Snack:
Vegetable juice, wheatgrass juice
Apple
Dinner:
Large vegetable and sprout salad with lemon/olive oil dressing
“Pasta” made from coconut and zucchini, with mushroom and red pepper sauce
βάλω σε ευρετήιο κ fb ως shceduled
εν προκειμένω της vegan ωμοφαγίας, η οποία (με μικρές εξαιρέσεις) είναι η καλύτερη εκδοχή της vegan διατροφής -> δειτε και την μελέτη "παράγοντες", οι οποία είανι αρκετά ενδιαφέρουσα σχετιά με τα χαρακτηριστικά που επιδρούν σημαντικά στην παραμονή σε αυτήν την διατροφή
Πηγή:
Complement Ther Clin Pract . 2008 Feb;14(1):53-9. doi: 10.1016/j.ctcp.2006.12.005. Epub 2007 Feb 5. Factors affecting adherence to a raw vegan diet Lilli B Link, Judith S Jacobson
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18243943/
Ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να αξιολογήσει την παραμονή και να εντοπίσει παράγοντες πρόβλεψης της διατήρησης μιας vegan ωμοφαγίας (δηλαδή αμαγείρευτων φυτικών τροφών) μετά από παραμονή σε ένα ινστιτούτο vegan ωμοφαγίας.
Σε αυτήν την μελέτη κοόρτης με άτομα που φιλοξενούνταν σε ένα ινστιτούτο vegan ωμοφαγίας, τα άτομα συμπλήρωσαν γραπτά ερωτηματολόγια κατά την άφιξη, και 12 εβδομάδες αργότερα.
Από τους 107 επιλέξιμους φιλοξενούμενους, συμμετείχαν οι 84 (61 γυναίκες - 2 άνδρες), και η μέση ηλικία ήταν 54 έτη.
51 άτομα ολοκλήρωσαν την παρακολούθηση των 12 εβδομάδων.
8 άτομα (16%) ανέφεραν ότι η διατροφή τους ήταν κατά 80% vegan ωμοφαγία κατά την έναρξη, και 14 άτομα (28%) κατά την ολοκλήρωση.
Με βάση την βαθμολογία σε μία κλίμακα που δημιουργήθηκε για αυτήν την μελέτη (δίδεται αναλυτικά στο πλήρες κείμενο της μελέτης), υπήρξε στατιστικά σημαντική βελτίωση σε διάστημα 12 εβδομάδων.
Οι βασικοί προγνωστικοί παράγοντες συμπεριελάμβαναν: μόρφωση, σοβαρότητα της νόσου και αυτο-αποτελεσματικότητα.
Οι μελλοντικές παρεμβάσεις που θα αξιολογήσουν αυτή την διατροφή θα πρέπει να αφορούν την αυτό-αποτελεσματικότητα, έναν σημαντικό, δυνητικά διαμορφώσιμο παράγοντα πρόβλεψης της παραμονής.
Εισαγωγή
Μελέτες έχουν εντοπίσει μια ποικιλία παραγόντων που σχετίζονται με την διατροφική αλλαγή.
Σύμφωνα με το “Adherence Model”, η ευθυγράμμιση με τις διατροφικές αλλαγές και η τήρηση αυτών επηρεάζεται από πολλές μεταβλητές, όπως η αυτοαποτελεσματικότητα, τον βαθμό ελέγχου που ένας άνθρωπος θεωρεί ότι έχει στην υγεία του, τον βαθμό αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα της ασθένειας του, η κοινωνική υποστήριξη, η ετοιμότητα για αλλαγή, η ευθυγράμμιση και η τήρηση που επέδειξε στο παρελθόν και οι κοινωνικοδημογραφικοί παράγοντες.
Πρόσφατα, τα ωμά vegan τρόφιμα (άψητα τρόφιμα που παρασκευάζονται χωρίς ζωικά προϊόντα, γαλακτοκομικά ή αυγά) έχουν γίνει ολοένα και πιο δημοφιλή.
Στην αρχαιότητα, οι Πυθαγόρειοι υποστήριζαν μια διατροφή με ωμά τρόφιμα.
Οι Γερμανοί που εγκαταστάθηκαν στη Νότια Καλιφόρνια στις αρχές του 19ου αιώνα έφεραν την vegan ωμοφαγική διατροφή στις Ηνωμένες Πολιτείες και την δεκαετία του 1960, η Ann Wigmore, συνιδρυτής του Ινστιτούτου Υγείας του Ιπποκράτη, την έκανε περαιτέρω δημοφιλή.
Οι υποστηρικτές αυτής της διατροφής υποστηρίζουν ότι ωφελεί τόσο τα υγιή άτομα όσο και τα άτομα με χρόνια νόσο. Δείτε ορισμένες σχετικές μελέτες.
Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι τα ωμά τρόφιμα είναι πιο υγιεινά από τα μαγειρεμένα.
Το μαγείρεμα του φαγητού καταστρέφει τα θρεπτικά συστατικά και τα ένζυμα, αλλάζει την δομή και, ως εκ τούτου, την πεπτικότητα των τροφίμων και δημιουργεί υποπροϊόντα που ίσως είναι επιβλαβή.
Για παράδειγμα, το μαγείρεμα των λαχανικών μειώνει τα υδατοδιαλυτά και ευαίσθητα στην θερμότητα θρεπτικά συστατικά, όπως τα καροτενοειδή.
Οι αδιάλυτες φυτικές ίνες στα λαχανικά, οι οποίες συμβάλλουν στην μείωση του χρόνου διέλευσης των κοπράνων και στην αύξηση της δέσμευσης και της απέκκρισης των καρκινογόνων ουσιών, μειώνονται ως αποτέλεσμα του μαγειρέματος.
Σε τροφές πλούσιες σε γλυκόζη και φρουκτόζη και αμινοξέα, πεπτίδια ή πρωτεΐνες, η θερμότητα προκαλεί την αντίδραση Maillard, η οποία καταστρέφει πολλά απαραίτητα αμινοξέα, καθιστά πιο δύσκολη την πέψη και σχηματίζει προφλεγμονώδη τελικά προϊόντα.
Η θέρμανση καθαρών πρωτεϊνών, πεπτιδίων ή αμινοξέων σχηματίζει επίσης ενώσεις που είναι συχνά μεταλλαξιογόνες.
Ορισμένες μελέτες παρατήρησης προτείνουν ότι το ωμό φαγητό είναι πιο υγιεινό από το μαγειρεμένο φαγητό, και μερικές ανεκδοτολογικές αναφορές περιγράφουν μεταβολή της χρόνιας νόσου σε ασθενείς που ακολουθούν ωμή vegan διατροφή, αλλά αυτή η διατροφή έχει σπάνια μελετηθεί σε κλινικές δοκιμές.
Στον αντίποδα, το μαγείρεμα ορισμένων τύπων τροφίμων έχει κάποια οφέλη.
Η θέρμανση των λαχανικών μειώνει την ποσότητα των καροτενοειδών, ωστόσο, αυξάνει επίσης τη βιοδιαθεσιμότητα ορισμένων καροτενοειδών και σκοτώνει επιβλαβή μικρόβια.
Επιπλέον, τα όσπρια και ορισμένοι κόνδυλοι περιέχουν αναστολείς ενζύμων που μειώνουν την αποτελεσματικότητα ορισμένων παγκρεατικών ενζύμων, αλλά αδρανοποιούνται με το μαγείρεμα. Ωστόσο, το μούλιασμα, η βλάστηση ή η ζύμωση οσπρίων μπορεί επίσης να απενεργοποιήσει τους αναστολείς ενζύμων.
Το μαγείρεμα ίσως βοηθάει στην μείωση του επιπέδου των φυτοφαρμάκων μέσα ή πάνω στα λαχανικά, αν και η κατανάλωση βιολογικών προϊόντων είναι ένας άλλος τρόπος για να αποφευχθούν τα φυτοφάρμακα.
Επιλέξαμε να μελετήσουμε την vegan ωμοφαγία επειδή φαίνεται να έχει μια σειρά από οφέλη για την υγεία, είναι ολοένα και πιο δημοφιλής και δεν έχει μελετηθεί καλά.
Επίσης, επειδή έχει περιγραφεί ως ευεργετική σε ορισμένες ανεκδοτολογικές αναφορές και επειδή κάθε ένα από τα συστατικά της αναφέρεται ότι έχει οφέλη για την υγεία.
Ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να εντοπίσει παράγοντες πρόβλεψης της τήρησης ενός διατροφικού προγράμματος vegan ωμοφαγίας μεταξύ των φιλοξενούμενων σε ένα ινστιτούτο vegan ωμοφαγίας.
The diet provided and promoted at this institute consists of uncooked organic vegetable dishes and wheatgrass and other vegetable juices (see Box).
Η διατροφή που παρέχεται και προάγεται σε αυτό το ινστιτούτο αποτελείται από αμαγείρευτα βιολογικά πιάτα λαχανικών και σιταρόχορτο και άλλους χυμούς λαχανικών (βλ. Πλαίσιο).
METHODS
In this cohort study, guests at the Hippocrates Health Institute (HHI) in West Palm Beach, FL (US), were recruited between August and December 2004. Guests usually stay one to three weeks at HHI, which provides all their meals as well as daily lectures, exercise classes, meditation sessions, and spa treatments.
The diet consists of wheatgrass juice twice daily, vegetable juice three times per day, and salads with sprouts and nut- or avocado-based side dishes for lunch and dinner.
The institute offers cooked vegan side dishes twice per week and encourages guests to consume only vegetable juices one day per week.
Those who completed the study were sent a raw vegan cookbook.
Subjects were asked to complete a written questionnaire upon arrival to HHI and again approximately 10-12 weeks later.
The possible predictors of adherence measured in the baseline questionnaire included sociodemographic factors, previous use of complementary or alternative therapies (CAM), frequency of exercise, length of stay at HHI, comorbid conditions (Charlson Comorbidity Scale(21)), interest in adhering to the diet (“On a scale of 0 to 10, with 10 being very interested, how interested are you in following a raw food diet after you leave HHI?”), social support (support from family and/or friends for coming to HHI, having friends and/or family who follow a raw vegan diet, and MOS Social Support Survey(22)), self-efficacy for adhering to the diet (“On a scale of 0 to 10, with 10 being very confident, assuming you decided to follow a raw food diet, how confident are you that you could succeed after you leave HHI?”), faith in the HHI program (“On a scale of 0 to 10, with 10 being complete faith, how much faith do you have in the HHI program as a way to improve your health?”), quality of life (MOS Short Form-36 (23)), general well-being and level of pain (0-100 visual analog scales), anxiety and depression, (Hospital Anxiety and Depression Scale (24)), perceived stress (Perceived Stress Scale (25)), and locus of control (Multidimensional Health Locus of Control Form (26)).
The follow-up questionnaire contained two open-ended questions about facilitators and barriers to adherence:
1) “What has made it easier to stick to the Hippocrates program?”
2) “What has made it harder to stick to the Hippocrates program?”
To quantify adherence, we developed a raw vegan diet score (range 0-42 points; appendix), based on HHI’s dietary recommendations. Using a scale of 0-4, points are added for the percent of the diet that is raw, percent vegan, frequency of fasting, and frequency of consumption of candy and desserts, processed grains, wheatgrass juice, other vegetable juice, salad at lunch, and salad at dinner.
Additional points are added on a 0-2 scale for frequency of fasting, and intake of caffeine and alcohol.
To differentiate adherers from non-adherers, we asked the following question at baseline and follow-up: “Whether or not you have been trying to follow a raw food diet, about what percentage of your diet, by weight, is raw and vegan (no dairy, eggs or meat)?” Responses ≥80% were considered adherent.
RESULTS
Subjects were predominantly female, Caucasian, with incomes >$50,000 per year, and users of CAM.
The most common diseases included cancer (n=20), depressive symptoms (n=13), diabetes (n=10), thyroid disease (n=10), and cardiovascular disease (n=8).
Only 14 subjects reported having no medical problems.
Of those who completed the follow-up questionnaire, the number of subjects who were adherent increased significantly, from 8 (16%) at baseline to 14 (28%) at follow-up (p=0.02).
Those who adhered to the raw vegan diet at follow-up were significantly more likely to be following this diet at baseline and to have a higher comorbidity score, higher self-efficacy for adhering to the diet, worse physical quality of life, more depressive symptoms, and a cancer diagnosis.
Among those with complete follow-up data, the mean raw vegan diet score increased from 15.1 at baseline to 17.0 at follow-up (p=0.03).
The frequency of fasting, and consumption of wheatgrass juice, vegetable juice, and salads also increased significantly.
Consumption of sweets, processed grains, and caffeine decreased.
In linear regression analysis of candidate predictor variables and the raw vegan diet score, the score was positively associated with the number of people in the household, following a diet that was ≥80% raw and vegan at baseline, length of stay at HHI, comorbidity score, and self-efficacy for following the diet. Adherence was inversely associated with the number of close friends and relatives.
In the final multivariate model, adherence at follow up was most strongly positively associated with following a raw vegan diet at baseline.
It was also positively associated with education, severity of comorbid disease, and self-efficacy for adhering to the diet; and negatively associated with number of close friends and relatives, and physical quality of life.
Together, these seven variables explained 78% of the variance in adherence to the raw diet.
Qualitative analysis of the open-ended questions revealed five major factors that affected subjects’ ability to adhere to the raw vegan diet:
1) sufficient means (e.g., time, energy, money, knowledge, and kitchen equipment);
2) social support (e.g., supportive friends and family, knowing others who eat the same way, and meeting others who have done well on the program);
3) a supportive environment, (e.g., being able to buy food nearby, having raw restaurants nearby, living in a warm climate, and not being surrounded by tempting foods); and
4) faith in the program, described by two subjects as, “Knowing it was right.”
The only factor that was cited as a barrier, but not a facilitator, was emotional state; experiencing emotional stressors made it more difficult to adhere.
DISCUSSION
Twelve weeks after a one to three week stay at a raw vegan institute, study subjects had increased their adherence to each of the components of the raw vegan diet recommended by HHI.
However, only 14 reported at least 80% adherence to the raw vegan diet.
In addition to already following the diet, the variables that best predicted adherence to the diet were more education, greater comorbid disease, greater self-efficacy for adherence, fewer close friends and relatives, and worse physical quality of life.
The open-ended questions in the follow-up questionnaire offered insight into other factors important to understanding adherence. Subjects noted the negative effect of close friends and family (who were generally not following the raw vegan diet), and also described the raw vegan diet as labor intensive. Being surrounded and tempted by other foods decreased adherence; however, having faith in it improved adherence, and feeling better on it provided positive reinforcement.
Subjects with more years of education were more likely to adhere to the diet.
Some studies have found education to be associated with patient adherence to behaviors such as cardiac rehabilitation (27) and antihypertensive medication (28), and a few have also shown education to be associated with dietary change.(29, 30)
Although the link between education and adherence is not well understood, people with higher education are more likely to use CAM in general.(31)
Level of comorbidity, another strong predictor of adherence, is directly related to one year mortality (21), and therefore may be a marker for how sick one perceives oneself to be.
Perceived severity of illness can be a motivating factor for behavior change, according to the “Adherence Model” and other health belief models.(3, 32)
Such motivation may also help to explain the inverse association of adherence with physical quality of life.
The confidence subjects had in their ability to follow the raw vegan diet was another strong predictor of adherence.
This concept, known as self-efficacy (33), has consistently been shown to be important in changing behavior.(34-36)
It may be the most relevant predictor variable in the multivariate model because it can be affected by a health care provider or researcher more easily than the other significant factors.
Although social support often is associated with successfully making behavioral changes (36), number of close friends and relatives was inversely related to dietary adherence in this study.
A large support network may not help a person adhere to a raw vegan diet since the diet is quite different from most people’s eating patterns. In the qualitative responses, living with others who did not follow the diet and socializing in restaurants were frequently cited as barriers to following the diet.
Locus of control is a type of coping style that, according to some health belief models, can also moderate how a person responds to illness.(32)
It was not a significant predictor in this study, perhaps because all subjects had already chosen to go to HHI and had high internal loci of control (results not shown).
Positive predictor variables that were significant, or borderline significant, included income, length of stay at HHI, having friends and/or family on the diet, and interest in following the diet.
The small sample size and the self-selected nature of the cohort of individuals who chose to attend a raw vegan institute limit the generalizability of the findings.
In addition, all measures of adherence were self-reported, and none was validated because no validated instruments for measuring adherence to a raw diet are available.
Given the nature of the diet and of self-report, it is unlikely that average adherence in the study cohort was actually greater than reported. Also, the use of self-report probably did not bias the analysis of predictors of adherence.
This study provides evidence that some people, especially those with severe disease diagnoses, can adopt and adhere to the extreme dietary change from a largely western to a raw vegan diet; but even in this self-selected population, only a small proportion were able to adhere strictly.
Adherence to an extreme diet, such as a raw vegan diet, may be achieved when attention is paid to improving self-efficacy, and by offering logistical support and positive social support.
A clinical trial to test the effects of this dietary change should include methods for increasing self-efficacy, assistance with food purchasing and preparation, positive social support, and guidance for adhering to the diet in social settings.
Examples of raw vegan foods => βρω σχετικό word
Vegetables Mushrooms Fruits Flowers Nuts, nut butters, coconuts Cold pressed oils Seeds/seed butters (e.g., tahini paste) Sea vegetables Sprouts grains (e.g., wheatberries) Algae Sprouted seeds (e.g., alfalfa, broccoli) Fermented vegetables Sprouted legumes (e.g., lentils, mung beans) Dehydrated foods (heated to a temperature below 118°F) Fatty fruits (e.g., avocados, olives) Fresh juices (fruit or vegetable)
Sample menu at HHI βρω σχετικό kword
Breakfast:
Vegetable juice, wheatgrass juice
Fruit
Snack:
Vegetable juice
Lunch:
Large vegetable and sprout salad with tahini dressing
Half avocado and dehydrated flaxseed crackers
Snack:
Vegetable juice, wheatgrass juice
Apple
Dinner:
Large vegetable and sprout salad with lemon/olive oil dressing
“Pasta” made from coconut and zucchini, with mushroom and red pepper sauce
βάλω σε ευρετήιο κ fb ως shceduled
εν προκειμένω της vegan ωμοφαγίας, η οποία (με μικρές εξαιρέσεις) είναι η καλύτερη εκδοχή της vegan διατροφής -> δειτε και την μελέτη "παράγοντες", οι οποία είανι αρκετά ενδιαφέρουσα σχετιά με τα χαρακτηριστικά που επιδρούν σημαντικά στην παραμονή σε αυτήν την διατροφή
Πηγή:
Complement Ther Clin Pract . 2008 Feb;14(1):53-9. doi: 10.1016/j.ctcp.2006.12.005. Epub 2007 Feb 5. Factors affecting adherence to a raw vegan diet Lilli B Link, Judith S Jacobson
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18243943/